Zo’n dag
Zo’n dag die nagelbraamt aan je week en als het toch moet
louter diagonaal door de deur naar buiten wil
Zo’n dag die je liever schrapt en overslaat
omdat licht je om te beginnen al tegenstaat
Zo’n dag die scheurt en niet meer plakken wil
Verstruikelt, verbreekt, verregent, verzakt of kapseist
En waarop alles wat je ook hoe te eten maakt niet smaakt
Je wegdrinkt wat passen moest, dan vanzelf ongepast raakt
Zo’n dag waarop je, als je al bewoorden kan, onverstaanbaar blijft
Waarop werkwoorden als staan en gaan onvervoegbaar schijnen
Zo’n dag waarop je het noodlot kunt verwachten
En dat ’t je niet deert, zo’n dag!
Een dag om nooit meer te vergeten…